Visie's op hulpteugels

Gustav Steinbrecht
Auteur van het boek ''Das Gymnasium des Pferdes'':
"Alle dode werktuigen en hulpteugels, dat wil zeggen alle hulpmiddelen die door vastbinden en aansnoeren een gelijkvormige werking uitoefenen, zijn zonder uitzondering eerder nadelig dan nuttig. Ze bederven allemaal de paardenmond, want de indrukken van het bit kunnen uitsluitend goed afgewogen worden door de levende en fijngevoelige hand van de ruiter.
De dode werktuigen werken op verwoestende wijze in op de mond. Door hun harde, constante werking nodigen ze het paard uit om op ongewenste wijze steun te zoeken en veroorzaken daardoor een dode mond; of ze geven het paard aanleiding zich geheel aan de werking van het bit te onttrekken en achter de teugel te gaan lopen."


Foto links: naar de hand toe gereden
Foto rechts: van voren naar achteren gereden, te sterke inwerking van de ruiterhand

De goede hand van de ruiter beloont elk loslaten van het bit met nageven en maakt de juiste aanleuning gemakkelijker door een constante maar zachte teugelvoering.
De hulpteugel met zijn hardheid daarentegen werkt fouten in de hand, die later heel moeilijk of in het geheel niet meer uit te bannen zijn.

Philippe Karl
Auteur van het boek ''Irrwegen der modernen Dressur'' :

''De ruiter die het nageven in de hals afdwingt met hulpteugels en de paardenmond met speciale hoofdstellen aansnoert, handelt niet anders als een opvoeder die een kind knevelt en aan de stoel vastbindt om het tot rust en kalmte te dwingen.''

Paardenveterinair Dr. Gert Heuschmann
Auteur van het boek '"Dressuur onder vuur'':


"De slofteugel versterkt de inwerking van het bit op de lagen en wordt gebruikt om het hoofd en nek in achterwaartse richting te trekken. Het is voor mij onbegrijpelijk hoe het mogelijk is dat een dergelijk instrument in de training wordt getolereerd en zelf bij wedstrijdevenementen wordt geduld.
Veel problemen, zoals slechte berijdbaarheid, weerstand, kreupelheid en nog veel meer, zijn vaak het gevolg van het met veel spanning ''terugwerkend rijden'' en van de inzet van slofteugels."
"Veel van de paarden die in dierenklinieken belanden, zijn niet primair ziek. Ze worden alleen verkeerd bereden! In alle vereningspublicaties zou dringend op het gevaar en de bechadiging van slofteugels moeten worden gewezen. Eigenlijk moet het gebruik ervan verboden worden."

Horst Becker
Auteur van het boek '"het atletische paard'':


"Als een ruiter met slofteugels probeert het hoofd van het paard te laten zakken, wordt de druk op de tong versterkt. Door de druk op de tong wordt de onderhals aangespannen. De druk gaat in neerwaarts-achterwaartse richting en het paard oefent tegendruk naar voren en naar boven uit.
De oorspeekselklier wordt tussen de kaak en de aangespannen onderhalsspieren bekneld. Dit kan tot zeer pijnlijke ontstekingen leiden."

De halsspieren spannen zich als gevolg van slofteugels en worden zo verkeerd gevormd:


Zo ziet de vorm van de hals van een goed getraind paard er uit:

tekeningen Mähler.

Mooi omschreven en ook duidelijk toonbaar waar mensen dus de fout in gaan